Źródło: Żekulin S.A., Woprosy psychołogii myszlenija. Psichołogiczeskaja nauka w SSSR, APN, RSFSR, tom 1., Moskwa 1959, s. 369 (na podstawie: Franus E., Rozwój rozumienia narządów przez uczniów, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, 11/1967).
- Oglądanie globalne przedmiotu
- Wyodrębnianie spostrzeganych części
- Dokładniejsze badanie tych części
- Formułowanie pytań co do przeznaczenia różnych części
- Snucie hipotez odnośnie do przeznaczenia części
- Odkrywanie związków i zależności między częściami
- Sprawdzenie poprawności hipotez (weryfikacja)
- Rysowanie schematu przyrządu
- Snucie domysłów na temat współdziałania części
- Dochodzenie do ogólnej syntezy
Porównaj procedurę pokazu Poddjakowa.