Stan wiedzy o powietrzu wyrażony w rysunkach na podstawie zajęć o wentylatorze

Ogólny przebieg zajęć: przeprowadzenie zajęć na temat wentylatora, zgodnie ze scenariuszem zajęć.

Celem zajęć badań było ustalenie sposobu rozumowania dzieci (na podstawie wypowiedzi, rysunków oraz zachowań) działania wentylatora.

Badanymi były dzieci 6-letnie uczęszczające do przedszkola. Oto krótka fotorelacja z badań.


Rysunki dzieci przedstawiające to w jaki sposób działa wentylator. Polecenie jakie otrzymały dzieci brzmiał: narysuj to w jaki sposób działa wentylator, zarezerwuj niebieską kredkę do narysowania tego miejsca w przestrzeni gdzie jest wiatr. Na większości rysunkach pojawił się śmigłowiec lub samolot.

Dzieci wyjaśniały, że wentylator jest obecny w tych urządzeniach. Wyjaśnienia te są zgodne z tym co przedstawiłem na zajęciach omawiając model wentylatora w innych urządzeniach (tj. silniku odrzutowym samolotu czy łopat wirnika śmigłowca).

Pojawiały się również rysunki dzieci, które rozkładały wszystkie te przedmioty, które były niezbędne do zbudowania urządzenia – wentylatora. Na przykład:


Wnioski:

  • jeśli chodzi o umiejętności manualne uczniów to wymagali oni wsparcia w przyklejeniu taśmą klejącą sznurków.
  • wszyscy uczniowie (niezależnie od płci) byli zainteresowani wykonaniem modelu, chętnie obserwowali oraz słuchali wyjaśnienia prowadzącego podczas omawiania sposobu działania łopat wentylatora (rzeczywistego urządzenia).
  • dzieci bardzo dobrze połączyły informacje o występowaniu urządzenia jakim jest wentylator w takich maszynach jak: śmigłowiec, samolot odrzutowy, czy inne. Jak widać dokładne zaprezentowanie modelu urządzenia i pokazanie gestem i wyjaśnienie słowem wystarcza dzieciom do dokowana transferu na poziomie umysłu. (Dodam, że nie posłużyłem się podczas zajęć obrazkami).
  • na rysunkach dzieci miały zaznaczyć niebieską kredką te miejsca gdzie jest wiatr. Podczas zajęć dzieci „ściągały” od siebie na wzajem, ale analizując ich rysunku można dojść do wniosku, że są w stanie wyobrazić sobie (niekiedy w sposób niewłaściwy), w którym kierunku następuje przesunięcie powietrza.
  • dzieci miały trudności, żeby odtworzyć konstrukcję łopat wirnika z wentylatora – ustawić łopaty pod kątem. To spostrzeżenie wymagało zmiany porządku w scenariuszu zajęć. Wskazuje bowiem, że nie prośba o odtworzenie łopat z wentylatora, nawet w sytuacji gdy ten jest dzieciom dostępny jest zbyt trudna dla dzieci.
  • ponad to dzieciom należy poświęcić dodatkowe wyjaśnienie wskazujące na to znaczenie skręconych łopat wirnika a kierunkiem poruszania się wiatru. Dzieci przejawiają trudności w skojarzeniu tego elementu. W trakcie zajęć starałem się wyjaśnić tę kwestię poprzez kręcenie wirnikiem wyłączonego wentylatora w różne strony – tak aby dzieci mogły poczuć podmuch wiatru w tym w zależności od kierunku obrotu łopat.